Ed uit Prinsenland probeert altijd weer mensen bij elkaar te brengen

Rotterdam - Ed is een zeer actieve wijkbewoner in Prinsenland, ook binnen het gebouw waarin hij woont. In zijn eigen omgeving zorgt hij voor ‘vergroening’ en knapt wat op in de flat waarin hij woont. Hiermee hoopt hij de mensen weer met elkaar in contact te brengen. Hij is ervan overtuigd dat je het grote geheel niet kan veranderen, maar wel iets in je eigen buurt kunt doen.

Door Annemarie van der Ploeg

Onlangs plaatste Ed twee geveltuintjes voor de flat waarin hij woont. “Er gebeurt veel in de wereld en we kunnen het grote geheel niet veranderen, maar we kunnen wel in onze eigen buurt iets aanpakken. Als je bijvoorbeeld zo’n geveltuintje maakt, ontstaan er gesprekken tussen de mensen en daarmee krijg je meer aandacht voor mekaar. Zo kom je meer van elkaar te weten en kun je in bepaalde gevallen elkaar helpen.”

Cohesie

Ed mist de cohesie onder de mensen heel erg. “Vooral bij mensen van de nieuwe generatie. Die lopen met een koptelefoon op, hebben oortjes in en zitten achter de computer en beseffen zich niet dat zij de essentie, het sociale gebeuren, mislopen. Ik ben al wat ouder en snap dat dit de nieuwe tijd is. Wim Sonneveld zong destijds al over de nieuwe tijd: het dressoir met plastic rozen van Mien. Maar ik denk dat de huidige situatie veel schadelijker voor de mensen is dan het feit dat zij toen gingen opletten hoe de plastic rozen bij Mien stonden.”
De afstand tot de natuur is ook veel te groot geworden en wij zijn juist onderdeel daarvan, meent Ed. “Een hoop mensen voelt die connectie niet meer en dat vind ik een kwalijke zaak. Ik heb een volkstuin. De vaste planten in de geveltuin komen daar vandaan. Ik probeer door de geveltuin in contact te komen met anderen. We moeten niet langs elkaar heen lopen, maar de prikkel krijgen om elkaar te zien. Als er wat met je gebeurt en je hebt iemand genegeerd, dan laat deze jou ook links liggen.”

Tegen de klippen op

“Ik zelf probeer vaak tegen de klippen op om mensen bij elkaar te brengen. Ik ben ook erg voor biodiversiteit en de gemeente ziet dat gelukkig nu ook. Ik heb er samen met de gemeente voor gezorgd dat er bloembollen in het gras kwamen. Het moet niet alleen maar gras zijn. Je moet alles laten groeien en bloeien, want de insecten moeten toch ergens op af komen. Ik had ook van die zwerfvuilknijpers geregeld. Ik hoopte vooral gepensioneerde medebewoners zo ver te krijgen om het zwerfvuil aan te pakken. Dat is helaas niet gelukt, maar ik doe dat zelf wel. Ik vond het een leuke manier om samen buiten te zijn. Ook heb ik een WhatsApp groep opgericht zodat we elkaar kunnen helpen en informeren, ook om pakjes voor elkaar aan te nemen. Maar dan komen ze het pakje halen en that’s it, dus geen contact. Het zit er gewoon niet in bij de meeste mensen. Maar ik probeer toch met dit soort initiatieven de cohesie bij de mensen weer terug te brengen”, besluit Ed.